تغییرات جوی و آب و هوایی امروز به خطرناک‌ترین تهدید زمین و ساکنان آن تبدیل شده است بگونه ای که امروزه در کنار بمب های هسته ای، سلاح های میکروبی، مهم‌ترین نگرانی بشر در تمامی قاره‌ها توفان‌های سهمگین، زلزله‌های ویرانگر و افزایش گازهای گلخانه‌ای و دمای زمین تعریف شده است....

از این رو رهبران ١٩٢ کشور در اجلاس اقلیمی سازمان ملل که از تاریخ هفتم تا 18 دسامبر (16 تا 27 آذر) در کپنهاگ پایتخت دانمارک در حال برگزاری است حضور یافته‌اند، تا چاره ای برای درد بی درمان بیندییشند که همانا پیشگیری است.
در یک نگاه کلی هدف اصلی اجلاس، پیدا کردن راحلی برای سرمایه‌گذاری عمومی و خصوصی در کشورهای فقیر برای کاهش گازهای گلخانه ای و اثرات تغییرات آب و هوایی است که از ماهها قبل برای به توافق رسیدن تلاش می کنند.
متخصصان این امر معتقدند، در صورت عدم حصول توافق برای کاهش گازهای گلخانه‌ای، زمین روند صعودی افزایش حرارتی را تجربه خواهد کرد که در نوع خود هشداری برای زمین است، چرا که هم بی‌سابقه بوده و نیز به از بین رفتن گونه‌های گیاهی و جانوری، بالا آمدن سطح آب اقیانوس‌ها و دریاها و غرق شدن شهرهای ساحلی، فجایع آب و هوایی، خشکسالی و شیوع بیماری‌های واگیردار به طور گسترده‌تر منجر خواهد شد.
بنابراین این کنفرانس نقطه عطف و نتیجه دو سال مذاکره مداوم کشورها برای متقاعد شدن به حضور در این گردهمایی است با این امید که برخی کشورهای ثروتمند و کشورهای در حال توسعه از تولید گازهای گلخانه‌ای خود بکاهند.
ایران نیز از جنبه‌های گوناگون از افزایش گازهای گلخانه‌ای آسیب دیده و می‌بیند. بنابراین یک هیئت ایرانی به ریاست دکتر قالیباف در این اجلاس شرکت کرده اند.
اینکه آیا تهدیدی به عنوان تغییرات آب و هوای، گرمایش زمین، نابودی برخی گونه های حیوانی از اساس محلی از اعراب دارد یا جابه‌جایی اعداد و ارقامی است که دانشمندان به توصیه برخی دولت‌ها و شرکت‌ها برای منافع خاص انجام داده‌اند یا خیر، مسأله‌ای است که تنها نتیجه اجلاس می‌تواند آن را ثابت کند. و اینکه آیا کشورهای بزرگ آلوده‌کننده از جمله چین و آمریکا متعهد خواهند شد از میزان گازهای تولیدی خود بکاهند؟ پاسخی است که می توان با پیگیری این اجلاس به آنها دست یافت.
در بین کشورها، آمریکا یکی از بزرگ ترین کشورهای دنیا در تولید گازهای گلخانه ای است. بگونه ای که در نشست کپنهاگ کشورهای در حال توسعه شرکت کننده در این اجلاس از دولت آمریکا خواستند تا به جای صرف بودجه های هنگفت برای جنگ، این بودجه ها را در راه مبارزه با تغییرات اقلیمی هزینه کند.
این کشور تا سال ۲۰۰۷ آلوده‌کننده‌ترین کشور دنیا بود اما از سال ۲۰۰۷ به بعد چین از آمریکا پیشی گرفت و این مقام را از آن خود کرد. این دو کشور در مجموع بیش از ۴۰ درصد از گازکربنیک موجود در هوا را متصاعد می‌کردند.
این در حالی است که آلمان و انگلیس به ترتیب ازسال ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۰۷ انتشار گازکربنیک را ۱۶ و ۵‌/‌۴ درصد کاهش دادند میزان انتشار این گاز در دیگر کشورهای یادشده در همین دوره زمانی افزایش پیدا کرده است.
اما این موضوع در ایران به گفته ی رئیس مرکز آب و هوایی ایران، به نسبت تولید اقتصادی و سرانه جمعیت بسیار بالا است.
در کنار جمهوری خلق چین؛ روسیه، هند، جمهوری کره و ایران از دیگر کشورهای در حال توسعه به شمار می‌‌آیند که بیشترین گازکربنیک دنیا را تولید می‌کنند که طبق گفته های کارشناسان به این ترتیب ایران پنجمین کشور در حال توسعه‌ای است که دنیا را آلوده می‌کند.
بر خلاف نهادهای رسمی و دولتی، انجمن‌ها و کانون‌ها و فعالان محیط زیست و شماری از رسانه‌های ایران نسبت به اجلاس کپنهاگ و مسئله تأثیرات مخرب گازهای گلخانه‌ای بر زیست و بوم ایران بی‌تفاوت نبوده‌اند. از جمله "کانون عالی گسترش فضای سبز و حفظ محیط زیست" با صدور بیانیه‌ای در آستانه کنفرانس کپنهاگ، بر سهم گسترده ایران در تولید گازهای گلخانه‌ای و تخریب جنگل‌ها تأکید کرد و خواهان تدابیر و واکنش‌های لازم در این زمینه شد.
اینکه کشورمان علی رغم عدم توسعه یافتگی کامل چرا این مقدار در تولید گازهای گلخانه ای نقش دارند، پاسخ آن را باید در سوءمدیریت در مصرف سوخت و فرعی‌بودن مسئله محیط زیست در نزد دست‌اندرکاران جست. عواملی که بی‌توجهی به فرهنگ‌سازی در حفظ منابع طبیعی و فقدان برنامه برای کاهش سرانه مصرف انرژی را در پی داشته‌اند.