وجدان جمعی و توهین به ارزشها
شاید وقتی این مطلب را می خوانید با خود بگویید خیلی دیر شده است . بلی .ولی تبیین حوادث آذربایجان و چاپ کاریکاتور روزنامه ایران با نظریه های جامعه شناسی خیلی سخت است .بویژه اگر از جانب بعضی ها تهدید نشوی . «آدمی هیچگاه با اندازه هنگامی که در کشوری بیگانه است ، نیاز به دیدار هم میهنانش احساس نمی کند . هم عقیده ها هرگز با اندازه زمانی که بعلت عقاید مشترک خویش مورد آزار و تعقیب قرار دارند به هم گرایش نشان نمیدهند.شکی نیست که ما همواره به معاشرت با کسانی که مانند ما فکر می کنند و احساسی مشابه احساس ما دارند علاقمندیم .ولی اگر عقاید مشترک ما مورد حمله قرار بگیرد رفتار ما فرق می کند . کافی است بنگریم که بهنگام بروز یک رسوایی اخلاقی در یک شهر کوچک چه اتفاقی می افتد . مردم در کوچه بهم می رسند ، می ایستند و از آنچه پیش آمده سخن می گویند و همه بصورت مشترک برآشفته می شوند . از تمامی تاثرات همانندی که ردل بدل می شوند ، از همه خشم هایی که ابراز می شوند ، خشم واحدی برمی خیزد ، که بسته به موارد متفاوت شکل کم و بیش مشخصی دارد ، و در واقع خشم همه مردم است بی آنکه بتوان آن را به شخص معینی نسبت داد . این همان خشم عمومی است . همین خشم عمومی است که در ضمن می تواند کاری انجام دهد . در واقع احساساتی که دست اندرکان هستند تمامی نیرویشان از این است که احساس مشترک همه مردم اند . پس اگر اتفاقی بیافتد در چنین حالتی آن دسته از وجدانهای جریحه دار شده ، براینشان دادن همدلی خویش به یکدیگر واثبات این مطلب که در مورد خاص از موارد نابهنجار است با هم متحد نشوند ، وضع همشه به همین منوال خواهد ماند و این وجدانها سرانجام آزرده خواهند شد و بتکان در خواهند آمد . اگر توهین وارد شده اهمیت بیشتری داشته باشد ، تمامی گروهی که احساساتشان جریحه دار شده در برابر خطر یکپارچه می شوند و به اصطلاح دوباره به خودش بر می گردد . در این حالت افراد گروه دیگر فقطیه این بسنده نمی کنند که در صورت برخورد با هم تبادل نظر و احساس خویش بپردازند یا بنا بتصادف و در پی سهولت برخوردهای بهم نزدیکتر شوند ، بلکه هیجانی که بدینسان هر لحظه بیشتر می شود همه را بشدت بهم نزدیک می کند و دراندگان احساسات همانندی را در یک جای واحدی گرد می آورد . این نوع بهم بافته شدن و جمع گردیدن مادی مجموعه گروه چون ذهنی متقابل افراد نسبت بهم را بیشتر می کند . حرکات مجموعه ، گروه را آسانتر می سازد ؛ پس واکنش های عاطفی که هریک از وجدانهای فردی صحنه بروز آنهاست شرایط بسیار مساعدی برای یکی شدن دارند . پس ، آن واکنس ها هم از همسانی بهره مند هستند و ، در نتیجه طبیعی است که بهم نزدیک شوند و در هم بیامیزند و از آمیزش آنها نتیجه ای یکسان و یگانه که جای همه آنها را خواهد گرفت پدید آمد ، نتیجه ای که دیگر نه تک تک افراد بلکه هیات اجتماعی حاصل ا زآنها کارگیری آن است» (دورکیم ، امیل . تقسیم کار اجتماعی . ترجمه باقر پرهام . بابل . انتشارات کتابسرای بابل . 1369. صص 115-117 ).
همه اعمالی که این عواطف را جریحه درا می کنند بخودی خود خطرناک نیستند یا دست کم انقدرها که حس می شوند ، خطرناک نیستند با این همه آنچنان بیزاری ایجاد می کند که دیگر کسی به فکر دلیلش نمی افتد ؛ زیرا خاستگاه این احساسات هر چه باشد ، همینکه جزو یا از کلیت اجتماع باشند ، هر عملی که تاثیری در بر آشفته کردن آنها داشته باشد در حکم عملی است که انسجام اجتماعی را بهم میزند و جامعه را به خطر می اندازد(همان .ص 120) .
ترس
انی نیز در این مناطق با مشكل مواجه است. 
در این میان، خشونت خانوادگی یا خشونت در حوزه خصوصی،
ه جانبه را در زندگی اجتماعی و جامعه داشته باشند. بنابراین باتوجه به اینکه مشارکت به عنوان مهمترین وسیله توسعه به حساب می آید تا جایی که از آن به عنوان حلقه گمشده فرایند توسعه یاد می شود و با در نظر گرفتن این مسأله که بیش از نیمی از جمعیت جامعه را زنان تشکیل می دهند، بدیهی است که منزوی گردند و نسبت به جامعه و سرنوشت آن بی تفاوت و بدبین گردند و احساس کنند که عملاً و مستقیماً در توسعه و برنامه های مربوط به آن دخالت ندارند، مسلماً تعهد، دلبستگی و التزامی را نیز در قبال این برنامه ها و
انی زن در 1994 
پکن، زنان حق برخورداری از بالاترین استاندارد قابل حصول سلامت جسمی و روانی را دارا می باشند. سلامت عبارتند از حالت بهزیست کامل جسمانی، روانی و اجتماعی و لذا صرفاً به عدم بیماری یا معلولیت اطلاق نمی شود. روندی که زنان در پی روابط جنسی بی محافظ و فقدان اطلاعات و خدمات کافی می گذارنند احتمال خطر آبستنی ناخواسته را افزایش می دهد و اقدام به سقط جنین های ناایمن نیز افزایش می یابد. حقوق بشر مربوط به زنان در بر گیرندۀ حق آنها به کنترل و تصمیم گیری مسئولان راجع به اموری است که به جنسیت شان و سلامت جنسی و زاد آوری، فارغ از اجبار، تبعیض و خشونت مربوط می باشد. مناسبات برابرمیان زنان و مردان در امور روابط جنسی و زادآوری، از جمله احترام کامل به حیثیت شخص، مستلزم احترام و رضایت متقابل و مسئولیت مشترک نسبت به رفتار جنسی و پیآمد های آن است، و از طرفی سقط جنین های ناایمن جان شمار عظیمی از زنان را تهدید می کند که نشانگر مسأله ای خطیر در بهداشت عمومی است(گزارش کارپایه و اعلامیه پکن،1374).
در نتیجه آگاهی زنان از خطرات سقط جنین که مادر را تهدید می کند و آشکار سازی پیامدهای روحی و روانی و عکس العمل اجتماعی و خانوادگی نسبت به این پدیده مردان و زنان را به سوی راههای سالمتر و بی خطر تر کنترل موالید و جلوگیری از حاملگی
جوانان در آينده ي جامعه، از اهميت
مطالعه ي بزهكاري نوجوانان در ايران اهميت مضاعفي دارد زيرا جامعه ي ايران از نظر ساختار جمعيتي، كشوري با جمعيت جوان است. جمعيت نوجوان 12 تا 18 ساله طبق ارقام سرشماري سال 75 چيزي در حدود 1.5 ميليون نفر يعني حدود 19 درصد جمعيت كل مي شود.بزهكاري در ميان اين جمعيت نه فقط نگراني دولتمردان بلكه نگراني اغلب خانواده ها است. لذا در اهميت مطالعه ي بزهكاري مي توان با آنتوني گيدنزهمراه شد كه اين مطالعات را يكي از جذاب ترين وظايف جامعه شناسي مي داند. (گيدنز،1374:ص130)
