همه جوامع يكسري نيازهاي اساسي دارند كه معمولاً مشترك است. مانند غذا، خوراك، امنيت، عشق و… مسلم است كه امنيت اجتماعي هر جامعه يكي از نيازهاي اساسي ميباشد. امنيت در مفهوم عيني آن اندازهگيري فقدان تهديد عليه ارزشها است درمفهوم ذهني آن فقدان احساس ترس از اينكه چنين ارزشهايي مورد حمله قرار خواهد گرفت. (Moller,2000:1) و امنيت اجتماعي توانايي جامعه در دفاع از خصوصيات و ويژگيهاي اساسي خود در برابر تغييرات و تهديدات واقعي و احتمالي است. امنيت اجتماعي زماني مطرح ميشود كه جوامع ا حساس مي كنند هويتشان در خطر است. (Vucetic,2002:2)
سالانه 2 تا 4 ميليون زن مورد خشونت واقع ميشوند، هر زن در طول عمر خود 20 تا 30درصد احتمال دارد كه در معرض خطر خشونت قرار گيرد، از بين افراد مسن، 8/1 ميليون نفر مورد بدرفتاري قرار ميگيرد، سالانه 7/1 ميليون مورد سوء استفاده از كودكان گزارش ميشود (سازمان بهداشت جهاني، 1380، ص149)
در اكثر كشورها بيش از 20% زنان، در معرض عواقب منفي و غير ضروري ناشي از خشونت هستند.(همان،ص198)
بررسيهاي به عمل آمده در برخي از كشورها نشان ميدهد كه اين 15-10 درصد از زنان عنوان ميكنند كه توسط شركاي جنسي و نزديك خود، براي داشتن رابطه جنسي، تحت فشار قرار ميگيرند.
در نقاط مختلف دنيا بين 25-16 درصد از زنان از خشونتهاي جسمي توسط شركاي مذكرشان در رنج بوده و حداقل يك زن از هر پنج زن در طول زندگي خود مورد تجاوز و يا در معرض آن قرار گرفته اند.(همان،ص26)