آزمون اخلاص
رسول اكرم(ص) هنگامي كه هلال رمضان را رؤيت مي‌كرد، رو به قبله مي‌شد و دست‌هاي مباركش را بلند مي‌كرد و مي‌گفت: پروردگارا اين ماه را بر ما نو گردان به امن و امان، و سلامتي و اسلام، و تندرستي شايان تشكر، و روزي فراخ، و برطرف ساختن دردها و ناملايمات؛ بار پروردگارا روزي كن ما را روزه و قيام براي عبادت، و تلاوت قرآن در اين ماه، و او را براي ما سالم و تمام گردان، و او را از ما سالم بدار، و ما را در اين ماه سالم و تندرست فرما.
آری درخشش هلال ماه خدا، حلول ماه مبارك رمضان از گشاده بودن و گشايش ويژه درهاي آسمان به روي بندگان حكايت دارد حكايت از فرصتي براي «شناسايي» و «رهيدن» از اسارت صدها پيله نامباركي كه خواسته و ناخواسته به دور خود تنيده ايم، رمضان فرصتي است براي فاصله گرفتن از «خود» و يافتن خويشتن خويش
رمضان ، ماه رحمت و مغفرت فرصتی برای بستن چشم سر و گشودن چشم جان، فرصتي براي جست وجوي نور و روشنايي و غنودن در آرام جاني، فرصتي براي پشت سرگذاشتن تاريكي و گسيختن تارهاي ظلمت جهل و ناداني، كبر و غرور، خودبيني و خودخواهي و فرصتي براي شكستن هر شکستن فاصله های بين انسان و انسانيت و بين مخلوق و خالق است.
فرصتي براي پيوستن به محبوب، فرصتي براي ابراز و اظهار خضوع وخشوع و بندگي فرصتي براي قدر و قدرشناسي، فرصتی براي آراستن دلهای راستین غنیمت، فرصتی براي براي برگرفتن غبار كينه از دل كه اگر بدان پرداخته شود خود جامي جهان نما خواهد شد و صاحب دل را از طلب كردن از گمشدگان لب دريا بي نياز مي كند.
فرصتي براي وصل شدن به اصل و کسی که خود اصل است، و این مهمانی از آن خداست، ماه ميهماني خدا فرصتي بس ويژه است براي ميهمان شدن در آوردگاه مهربان، فرصتي است براي چنگ زدن به ريسمان الهي، براي وصل و وصال، فرصتي براي پيراسته كردن انديشه، گفتار، كردار و رفتار، فرصتي براي خالص كردن نيت ها و رحمت خدا.
ماه مبارك رمضان، كه ماه خدا، ماه رحمت و مغفرت، ماه نزول قرآن، ماه دعا و استغفار، ماه كسب تقوا و فضايل انساني، ماه آشنايي با كتاب آسماني، و اينكه ماه توبه و اِنابه است.
ماهی که خداوند در آن درهای بهشت را به روی بنده های شایسته اش باز می کند و درهای جهنم را بسته تا در این ماه همه چیز برای استغفار و عبادت مومنین آماده باشند، در این ماه به مومنان درگاه خداوند برای برداشتن ره توشه چه برای دنیا و چه برای آخرت خود سفارش شده است.
بر همین اساس رسول خدا(ص) فرمود: «انما سمی الرمضان لانه یرمض الذنوب» ماه رمضان را رمضان نامیدند، چون گناهان را از بین می برد و امام صادق (ع) فرمود: هر كس در ماه مبارك رمضان مورد رحمت خداوند واقع نگردد و بخشیده نشود، تا رمضان آینده آمرزیده نمی شود. مگر این كه در سرزمین عرفه حاضر شود.
حضرت علی (ع) در جایی در باب دعا و استغفار در ماه رمضان فرموده اند" بر شما باد در ماه رمضان به استغفار و دعای زیاد، دعاهای شما دافع بلا از شماست و اما استغفار شما از بین برنده گناهان است".
ماه رمضان را ضیافت و مهمانی خداوند نامیده اند، زیرا در این ماه تمام بندگان و روزه داران مهمان درگاه حق تعالی هستند و چه زیباست بندگی را به جا آوردن در مهمانی و ضیافت حضرت حق.
نزول قرآن، وقوع شب قدر، نزول ملائکه و روح، تقدیر سرنوشت و... هرکدام مائده‌های آسمانی و غذاهای معنوی است و سبب شده ماه مبارک رمضان، به عنوان ماه ضیافت و میهمانی الهی، نامگذاری شود. لذا پیامبر اکرم(ص) در آستانة ماه مبارک رمضان، این‌گونه می‌فرماید:« ای مردم ! همانا ماه بابرکت و رحمت و آمرزش، به‌شما روی آورده است، این ماه، نزد خدا بهترین ماه است و روزهایش، بهترین روزها و شب‌هایش، بهترین شب‌ها، و ساعاتش بهترین ساعات. در این ماه، شما به‌میهمانی خدا، دعوت شده‌اید و در زمرة بهره‌مندان از کرامت خداوند، قرارگرفته‌اید. در این ماه نفس‌های شما، تسبیح خداست، و خواب شما، عبادت است و اعمال شما، پذیرفته، و دعایتان به اجابت می‌رسد...»
امام‌صادق(ع) نیز به فرزندانش این‌گونه سفارش می‌نماید،:«جان‌های خود را به تلاش وکوشش وادارید؛ زیرا در این ماه، روزی‌ها قسمت و اجل‌ها نوشته می‌شود و درآن، نام میهمانان خدا که بر او، وارد می‌شوند، نوشته می‌شود و در آن، شبی است که عبادت در آن، از عبادت هزار ماه بهتر است.»
با توجه به اين بیانات ماه مبارک رمضان، ماه ضیافت و میهمانی است، در این ضیافت و میهمانی پر شکوه و بی‌نظیر، صاحب خانه و میزبان، پروردگارجهان و میهمانان، بندگان فقیر و محتاج خدای سبحان، هستند و غذاهای لذت بخش این سفرۀ رنگین و منحصر به فرد، مائده‌های آسمانی: روزه داری و چشم پوشی از لذائذ دنیوی، تلاوت قرآن، احیاء وشب زنده داری، دعا و نیایش، طلب غفران و رحمت الهی و... است و ثمره و نتیجه‌اي که انتظار می‌رود از این ضیافت و میهمانی پرشکوه و بی‌سابقه، عاید حال میهمانان شود، تقوای الهی است، چنانچه خدا سبحان می‌فرماید: « یا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ‌عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ »؛ « ای افرادی که ایمان آورده‌اید، روزه بر شما نوشته شد، آن چنان‌که بر کسانی‌که قبل از شما بود، نوشته شده بود، باشد که پرهیز‌کار شوید.»
این موضوعات نشان می دهد که اگر انسان ها در راه رشد و تعالي خود و در راه عبادت خداوند، كه هدف آفرينش انسان است، وجود خود را پيراسته از گناه كنند و تقوا و خداشناسي را براي هميشه در وجود خود زنده نمايند، سعادت و عزّت دنيا و آخرت را به دست آورده اند.
بویژه آنکه سفارش شده است كه در ماه مبارك رمضان، كه بهترين فرصت براي تزكيه و كسب فضايل انساني است، از اين نعمت عظمي بهره مند شده و اوقات را مغتنم شمرده و خود را مشغول به عبادت و اطاعت خداوند نمايند، چرا که آدمى تا زمانى كه اسير هوا و هوس ها و دلبستگى هاى نفسانى است، هرگز روى سعادت و رستگارى را نخواهد ديد. در این میان روزه فرصتی است تا انسان را از قيد و بند شهوت ها، عادت ها و هوا و هوس ها آزاد سازد، و به سوى رشد و بالندگى و ملكوت اعلى پرواز کند.
