اهمیت دادن به مردم در همه جاي دنيا یک امر مهم تلقی می شود، حتي در كشورهايي كه جان هموطنان براي دولتمردان متاع گرانبهايي نيست، وقتي دولت با پديده گروگانگيري و ترور و تهدید به قتل شهروندانش در كشورهاي ديگر روبه رو مي شوند، مساله را حيثيتي هم تلقي مي كنند و بيشترين بار خبري را به آن حادثه مي دهند و لحظه به لحظه خبر این حوادث در ذهن و ذكر مردم مي ماند.

 در بسياري موارد حتي سرنوشت روساي دولت ها تحت تاثير نوع برخورد با تروریست ها  قرار مي گيرد،  و حتی جاییکه خود روساي كشورها به فرودگاه رفته اند و از گروگان هاي عادي استقبال كرده اند تا به مردم كشورشان بفهمانند كه مردم كشورشان برايشان پراهميت تر از هر چيزي است.

حمله تروریستی روز پنج‌شنبه -3 اردیبهشت ماه- که خونبارترین حمله در سال جاری میلادی در عراق قلمداد شده است متاسفانه عده ای زیادی از هموطنان به شهادت رسیدند.

در جریان این حمله، کاروان زائران ایرانی در یک رستوران بین‌راهی در منطقه مقدادیه در ۹۰ کیلومتری شمال‌شرق بغداد شش اتوبوس که برای استراحت و صرف غذا در این مکان توقف کرده بودند ناگهان یک زن با کمربند انفجاری، خود را میان زائران ایرانی رساند و 53 نفر از هموطنان را به شهادت رساند.

درست 24 ساعت بعد از این حادثه در حرم امام موسی کاظم و هنگام برگزاری نماز جمعه  نیز دست‌کم 25 ایرانی در یک حمله تروریستی به شهادت رسیدند.

بگذریم که در صدا و سیما این حوادث انعکاس و بازتاب خبری مناسبی در مقایسه با حوادث ساده ای همچون فلسطین و لبنان نداشت و بگذریم از این که این حوادث ارتباط مستقیمی با اجلاس ژنو یا همان دوربان ۲ داشته است ولی همه مسولین مربوطه به نوعی سعی کردند این حوادث را محکوم و شانه خالی کنند.

معاون سازمان حج و زیارت، که باید خود را تبرئه می کرد سازمان میراث فرهنگی و گردشگری را در حادثه انفجار تروریستی پیش‌آمده مسئول دانست و دلیل آن را نیز  شرکت هایی دانست که زیر نطر گردشگری و زیارتی این زائرین را به کربلا بردند.

این مقام سازمان حج و زیارت با تأکید بر این‌که مسئولیت حفاظت از جان این زائران جان‌باخته و مجروح بر عهده سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بوده، گفت: این اتفاق نشان می‌دهد که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری امکانات و توانایی کافی برای انتقال زائران به عراق را ندارد.

اکبری یادآوری کرد که مرز خسروی برای تردد زائران انفرادی و کاروان‌های تحت‌پوشش سازمان گردشگری امن نیست و به گفته او، سازمان حج و زیارت بارها در این‌باره تذکر داده است.

با تمامی گفته ها این سوال مطرح می شود آیا صدور ویزا برای ۱۲۰ نفر مسافر کربلا آیا بدون در نظر گرفتن تامین امنیت جانان آنان صورت گرفته است؟ آیا وزارت خارجه از اوضاع کشور عراق بی خبر بوده است؟ و آیا اینکه خود سازمان حج زیارت نبایدمسئولیت ذائرین را بر عهده می گرفت؟

این اتفاقات در حالی رخ داد که دی‌ماه سال گذشته نیز در جریان یک حمله انتحاری در کاظمین ۱۶ زائر ایرانی کشته‌ شدند.

از این حادثه نزدیک ۱۰ روز می گذرد و دولت با چه امکاناتی و چگونه این مصیبت را می تواند جبران کند؟ اصلا قابل جبران است؟  آیا دولت می تواند جای پدر و مادر را برای یک کودک یتیم پر کند؟