اعتراض
به يك معنا هميشه يك نوع چشم انداز فمينيستي وجود داشته است . هر كجا كه زنان تحت انقياد بوده اند، كه تقريبا هميشه و در همه جا چنين بوده است ، زناني نيز بوده اند كه اين موقعيت را تشخيص داده و به صورتي آن را مورد اعتراض قرار داده اند.
تجمع روز دوشنبه(22/3/85) میدان هفت تیر تهران که خبرش به گوش برخی رسید غیر منتظره نبود . چرا قضیه درابتدا از آنجا آغاز شد که رئیس مرکز امور زنان در اظهاراتی که نخستین کنفرانس مطبوعاتی وی بود ، خانه درای و پرورش فرزندان را نخستین و مهمترین وظیفه زنان دانست و گفت : بسیاری از زنان ما خانه داری را به شغل های پست اجتماعی ترجیح می دهند .
اما چند روز بعد از آن ، یک عضو کمسیون آموزش مجلس هشدار داد که اگر فرصت های شغلی را تا 5 سال آتی به زنان دهیم ، مرتکب اشتباه بزرگی شده ایم که تبعات جبران ناپذیری دارد . عضو دیگر همین کمسیون علاوه بر زیر سوال بردن افزایش شمار دختران دانشگاه ها ، تلاش دختران برای ورود به دانشگاه و دستیابی به تحصیلات عالیه را اقدامی از سر ناچاری و برای وقت گذارانی تعبیر کرد .
اما بعد از این قضیه بسیاری از کانون ها و مدافعان حقوق زن در اطلاعیه های خود از زنان خواسته بودند تا روز دوشنبه در میدان هفت تیر به خاطر این اظهارات تجمع کنند و نهایت اعتراض خود را مبنی بر این سخنان نشان دهند . تجمع شروع شد و نیروهای امنیتی طبق معمول وارد صحنه شده و بخاطر نداشتن مجوز قانونی سعی در متفرق کردن آنها شدند که اکثراً با مقاومت عده ای روبرو شدند که در این میان بسیاری از ماموران اقدام به برخورد فیزیکی کرده و در حدود 70 نفر را دستگیر و راهی زندان اوین کردند که از این تعداد 42 زن و 28 مرد بوده اند .
اما اظهارات عده ای در مورد حوادث اخیر :
آقای کریمی راد سخنگوی قوه قضاییه در روز چهارشنبه همان هفته ، در زندان اوین خطاب به خبرنگاران اظهار داشت : شرکت کنندگان در این تجمع اظهارات خلاف شرع اسلامی بیان کرده اند و باید مورد بررسی قرار گیرد ، برخی از دستگیر شدگان کسانی هستند که چندین بار در تجمعات غیر قانونی حاضر شده بودند و به آنها گفته شده بود که دیگر در این مراسم حضور پیدا نکند .او سپس در سوال خبرنگاری مبنی بر کتک زدن زنان توسط پلیس زن در انظار عمومی گفت : ماموران نیروی انتظامی حق کتک زدن را ندارند و هر شهروندی اگر در این مورد شکایتی دارد می تواند شکایت کند . او سپس ادامه داد متاسفانه این حرکات از سوی طیف خاصی که می خواهند وجهه حقوق بشر ایران را در آستانه شورای حقوق بشر سازمان ملل تخریب کنند شکل گرفته . 
اما به نقل از آفتاب خانم شایق نماینده مجلس تجمع روز دوشنبه زنان را ناشی از تفریح و خود شیرینی عده ای برای سازمانهای جایزه دهنده خارجی عنوان کرد و گفت : « مطالبات حقوقی زنان طلاق یا حضانت و.... نیست . ما زنان عشایر و روستایی داریم که هیج تریبونی در اختیار ندارند ، این خانم ها از سر تفریح جمع شده اند تا در مقابل گروه ها و سازمانهای اقماری سازمان ملل خود شیرینی کنند و جایزه بگیرند» .
پرسش :
۱- اما اگر به گفته کریمی راد این افراد مجوز برای تجمع نداشتند آیا نیازی به اینگونه برخورد فیزکی با انها بود؟
۲- اگر این تجمع کنندگان از شما درخواست مجوز می کردند آیا شما به آنها مجوز صادر می کردین ؟
۳- اگر مجوز صادر می کردین ایا در ساعت آخر ( طبق معمول) باطل نمی شد ؟
۴- عاقل نکند کاری که باز آرد پشیمانی . به قول کریمی راد که این تجمع کنندگان در آستانه تشکیل جلسات حقوق بشر دست به تجمع زدند شما چرا به آنها بهانه دادین ؟ آیا نمایندگان و یا مرکز امور زنان در این مقطع که به اندازه کافی دولت با بحرانهای زیادی دست و پنجه نرم می کند . نیازی به ارائه نظریات در مورد زنان بود ؟
۵- حال اگرکسی حرفی گفته و عده ای اعتراض می کنند آیا نیازی به این گونه برخوردها بود ؟
۶- آیا نمی شد با صبر و حوصله و گذشت دو یا سه ساعت این قضیه را حل کرد ؟ چرا که اینگونه تجمعات بخاطر خستگی و تخلیه هیجانات و با توجه به تعداد کم بیشتر از دو یا سه ساعت طول نمی کشید ؟
۷- بهتر است بدانید با اینگونه برخوردها شما بهانه ای برای عده ای از جمله ضد انقلابها دادید که باز بگویند در ایران حقئق بشر نیست و کافی است پیج رادیو را عوض کنی و به رادیو فردا یا رادیو صدای آمریکا و.... گوش کنی که چقدر قضیه را بزرگنمایی کردن .
اما قانون در این مورد چه می گوید :
1- اصل 27 قانون اساسی : آزادی تشکیلات اجتماعی بدون حمل سلاح .
2- ماده واحده 1،5،6 : قانون احترام به آزادی های مشروع و حفظ حقوق شهروندی .
حال شما قضاوت کنید ؟
